Nog eentje uit het archief voor het maandthema. Een paar jaar geleden zaten er in september veel brandnetelvlinders in de tuin, Atalanta's, Aurelia's en dagpauwogen. Soms zaten er wel 10 Dagpauwogen tegelijk op de Sedum. Daarna nooit meer zoveel vlinders in de tuin gehad. Na wat tips van de moderatoren aangepast: naar portret gedraaid voor kijkrichting en de onscherpe bloemen wat donkerder en vager gemaakt met een masker.

Plaatslijk, op plekjes met bloeiende bloemen o.a. Kleefkruid, kon je meerdere Keizersmantels aantreffen.

Op hetzelfde weitje als het Pimpernelblauwtje trof ik ook het Donker Pimpernelblauwtje. Dit plekje ga ik onthouden.

Normaal zijn de aurelia’s oranje gekleurd. Deze is zo donker dat het op rood begint te lijken. Omdat de vlinder de boven vleugel zo mooi hoog spreidt is de onder vleugel ook helemaal zichtbaar.

Je wist niet waar je kijken moest zoveel Tweekleurige parelmoervlinder vlogen er over het bergpad. De ene nog mooier dan de ander. Prachtig.

In stilte wacht zij, klein, geduldig, vol belofte. Straks kust de wind haar vleugels en begint haar vlucht.

De vlinder was aardig gehavend toen ik de opname maakte maar na knip en plakwerk ben ik heel blij met deze foto. Zo vaak kom ik deze soort niet tegen.

Leuk aan deze foto is dat de vlinder op de onderkant van de bladeren zit maar toch van boven gefotografeerd is.

Soms gaan ze gelijk op het goede plekje zitten. Prettig voor de fotograaf.

Net voor een weekje Duitsland weigerde mijn 50 mm. macro lens zijn diensten. Dan maar vlinders fotograferen met mijn 135 mm. Het lijkt wel of de bloembladen de vlinder net als een vleesetende plant willen vangen.

Ook al is de vlinder nog zo kleurrijk, als hij op het zandpad gaat zitten lijk hij wel verdwenen. (Ziet u ook een indiaan in de bovenvleugel?)

Het zijn vlindertjes van niks maar er vlogen er honderden. Een foto maken was niet echt makkelijk. Deze copula bleef gelukkig wat langer zitten.

Ik weet niet of het blauw van de Blauwe vuurvlinder blauw genoeg is voor het thema van de maand maar ik gok het er maar op.

Ik kijk weer enorm uit naar het komende vlinderseizoen. Bij m'n eerste zoektocht vorig jaar naar deze prachtige veldparelmoervlinder liet ie zich mooi frontaal fotograferen.

De Kleine parelmoervlinder vliegt van begin april tot ongeveer eind oktober in drie of soms vier, elkaar overlappende generaties. Dus, tot vrij laat in het jaar nog hier en daar te zien. Deze vlinder bleef even mooi hangen aan een kleine bloem.

Afgelopen herfst verzamelden zich verschillende dagpauwogen op het Sedum in onze tuin. Prachtig om te zien en leuk om te fotograferen

De Rode vuurvlinder komt sinds 1946 niet meer in Nederland voor en heeft daarmee de twijfelachtige eer de eerste dagvlindersoort te zijn waarvan het verdwijnen in Nederland is vastgelegd. Jammer genoeg zeker niet de laatste. Voor het thema van de maand ga ik zeker mee met de naamgeving hoewel de kleur ook wel naar Oranje neigt, terwijl het eigenlijk een Blauwtje is dat hier mooi in een groene omgeving zit.

's ochtends vroeg op pad gegaan om te zoeken naar Ringoogparelmoervlinders en Blauwe vuurvlinder, allebei vlindersoorten die Adderwortel als waardplant gebruiken. Die lieten zich (nog) niet zien. Deze Oranjetip was wel zo vriendelijk om op een mooie verse Adderwortel te poseren. Daar heb ik natuurlijk dankbaar gebruik van gemaakt.

Tijdens een wandeling in Duitsland kwam ik dit paartje tegen.

Deze volgens mij net uit de pop gekropen vlinder liet zich mooi vastleggen in zijn leefomgeving.

Helaas niet gekeken hoe deze vlinder heet, kwam hem tegen in de vlindertuin van de Botanische tuinen van Utrecht dus wie het weet mag het zeggen.

Prachtige vlinders die Bonte dikkopjes! Snelle fladderaars maar af en toe kunnen ze even stil zitten. Hier kon ik even dankbaar gebruik van maken.

Jaren terug was de veldparelmoervlinder extreem zeldzaam zo ook nog in Limburg, je had wel enkele populaties maar echt veel was het niet. De laatste jaren gaat het weer beter en kom je ze in Limburg op veel plekken tegen. Afgelopen voorjaar viel het me helemaal op hoe deze soort zich enorm heeft verspreid, in de twee weken dat ik in het zuiden zat kwam ik ze enorm vaak tegen. Op 1 plek ging de teller over de honderd en dat in een goed half uur tellen, de dichtheid was er zeer hoog.