In het grote koeienveld staat bij de afrastering een prachtig bloesemboompje. Volgens obsidentify is het een kerspruim. In dit geval was het wat later op de dag waarbij de zon de bomen aan de andere kant van de wei verlichtten. Felle late zon op de achtergrond gaf heel mooie kleuren.

Na een aantal foto's gemaakt te hebben met de Canon 100 mm 2.8 op de camera heb ik de Helios 44M erop gezet en dan valt me meteen op dat er meer sfeer in het beeld ontstaat. Gefotografeerd in het ochtendlicht

Een macrofoto van het hart van een krokus. De stamper en meeldraden zo mooi knal oranje in contrast met het paarse van de bloemblaadjes.

Deze narcis hing na een nacht met wat vorst nog met het kopje omlaag. Ik twijfelde om het blaadje links een beetje weg te buigen, maar zag er ook een verhaal in. Alsof de narcis nog moe was van de nacht, nog wakker moest worden. Ach ja soms slaat mijn fantasie een beetje op hol..

Door problemen met de PC kan ok nu maar terug plaatsen. Ik heb hier tussen de vegetatie op zoek gegaan naar één krokus dat vrij stond. Het licht kon ik weer mooi filteren met mijn paraplu.

deze foto heb ik gemaakt op het terrein van landgoed overcingel in assen, op een zonnige dag en ik heb een dromige sfeer gecreeerd m.b.v een plastic zakje.

Ik heb hier gebruik gemaakt van meervoudige belichting vanuit de camera. Het gaat om twee foto' s, eentje met de lentebubbeltjes en een andere met de focus op de druifjes. De Helios Trioplan zorgde voor de bokeh.

De lenteklokjes kondigen echt het voorjaar aan. Na deze heerlijke zonnige dagen beginnen ze langzaam open te gaan.

Dan toch maar m'n eerste ICM geprobeerd... Een primula in de vensterbank. Zo wist ik heel zeker dat de beweging niet door de wind kon komen maar ik dat echt zelf deed. Door de lange sluitertijd zie je helemaal niets meer van de achtergrond (de voortuin) en dat was maar goed ook. Vind het vrije beeld zonder afleiding best mooi geworden. Volgende keer buiten proberen.

Zoals de klaprozen bij mij het zomergevoel geven zo geven de krokussen mij het lentegevoel. Dit jaar zijn ze bij mij later dan normaal en daarom geniet ik extra als ik ze in een rap tempo tevoorschijn zie komen.

Het vastleggen van voorjaarsbloeiers is inmiddels toch wel een 'guilty pleasure'. Elk jaar hetzelfde, maar ik kan het niet laten. Maar bij de eerste krokusjes word je ook blij, het macroseizoen is weer begonnen! Voor deze foto heb ik gespeeld met kerstslingers voor het verkrijgen van de zachte sfeer. En ik heb de witbalans aangepast.

Bij een beetje zon gaan de sneeuwklokjes langzamerhand open.

Één van de eerste bloeiers eind januari is de winterakoniet die meteen opvalt door zijn felle gele kleur.

wat bloemen gefotografeerd in IJs klein beetje textuur toegevoegd.

Deze witte dahlia omgezet naar contrasterende tonen van zwart en wit in PS.

We kunnen wel wat kleur gebruiken op zo'n sombere dag als vandaag. Veldbloemen van afgelopen zomer, lenen zich daar wel goed voor.

Verwelkte bloemen in het najaar

Deze boomlelie heb ik na de bloei niet weggeknipt; gewoon om te kijken wat dan het gevolg is. Zodra het donker is gaat de bloem geuren en komen nachtvlinders langs voor de bestuiving. Uiteindelijk vallen de bloembladen af en blijft er een zaaddoos over. Die scheurt dan en laat de zaden los. Hier zie je een kwart zaaddoos die uitgescheurd is van het totaal. Hij hangt met draden nog vast aan de rest van de doos. Had niet verwacht dat het nog iets zou doen met al die knopschimmel aan de buitenkant.

Op een schiereilandje bij de sluis in Uffelte was een tulpenveldje aangelegd. Bij heel stil weer weerspiegelden de tulpen prachtig in de vaart.

Je verwacht het niet langs de kant in een weiland. Wel een vrolijk geheel.

Deze dahlia's stonden in een prachtige dahliatuin met een enorme variëteit aan soorten. Dat was genieten.

Een tweede upload van mijn enige zonnebloem. Ik hoor vaak mensen zeggen dat ze 'goed bezig zijn door inheemse planten en bloemen in de tuin te hebben'. Maar ze weghalen zodra ze zijn uitgebloeid. Dit is een foto van een zonnebloem zoals de natuur deze bedoeld heeft. Opruimen volgt later als de zaden zijn gegeten of verspreid. De vraag is echter; wie is er bereid een verdorde bloem die echt niet meer mooi is te laten staan?

Wat een geluk dat de zon zo mooi achter deze herfstijlloos scheen! En er was nauwelijks wind. Dus ik ging maar weer eens op de knieën om een deze bloem te fotograferen. Voordat ik iets vastleg kijk ik eerst altijd of de achtergrond interessant genoeg is. En dat was hier zeker het geval!

Dahlia's lenen zich goed voor allerlei composities. Bij deze vond ik dat het verloop van wit naar paars zich voor deze compositie leende.

Een nieuwe Morgenster is onderweg om de wijde wereld in te trekken.

Detail van een dahlia

Mijn oog valt al dagen op spinnenwebben tussen de planken van het balkon. Op de namiddag schijnt de ondergaande zon erop en op zo'n middag ben ik gaan experimenteren met de camera en een plantenspuit. Door de witbalans aan te passen en deze in het blauwe spektrum te verplaatsen, probeerde ik een surrealistische sfeer te creëren. Opeens land er een pappus in het web. Deze blijft plakken en draagt zo bij aan de vervreemding in de foto.

Foto genomen met de lensbaby Sweet 50.

Tijdens mijn mooie reis in Bulgarije brachten we een bezoek aan een druk stadspark om de daar 'wonende' Siesels te fotograferen. Bij Siesels denk ik altijd direct aan de vrijwel perfecte plaatjes van Siesel bij bloem, voor mijn gevoel vaak in scene gezet. Hoe leuk was het nu om te zien dat de diertjes ook gewoon spontaan van de daar bloeiende paarse bloemetjes snoepten!

Foto gemaakt met de Lensbaby Sweet 50.