Qua titel kan ik er niet veel meer van maken, gewoon een miertje. Hij was wel braaf, door zich te laten fotograferen.

Lang geleden dat ik op dit veld geweest ben. Veel velden zijn tegenwoordig afgesloten. In het eerste licht de foto gemaakt. De opkomende zon werd door vegetatie gefilterd.

Een stukje kwelder aan de oever van de Westerschelde, gefotografeerd met een drone. Met een warme witbalans en wat aanpassingen in Photoshop (contrast, belichting en dergelijke) kwam ik tot dit beeld. Fotografie? Ik vind van wel!

De Engelse soortnaam van het Icarusblauwtje is Common blue. Echter, heel algemeen zijn deze blauwtjes niet meer. in ieder geval niet qua voorkomen. Ze worden steeds minder waargenomen. Oorzaak..? Maaibeleid, klimaatverandering, ziekten...? Noem het maar. Gisteren vond ik echter een redelijke populatie tweede generatie. Er is nog hoop. Vanmorgen een aantal vast kunnen leggen.

Gisteren genoten van goed gezelschap en een heerlijk avondje strand. Als ik het duin overga richting zee, prijs ik mij altijd weer gelukkig dat ik hier woon. De uitgestrektheid die op weinig andere plaatsten te zien in ons kleine landje is altijd weer groots. De avondkoelte en de roep van vertier in steden en dorpen lokte de meeste toeristen weg. Dus de drone kon in de lucht voor wat foto's. Deze foto 'topdown' genomen, om de structuren en de leegte van strand en zee vast te leggen.

Blauwtjes hebben de eigenschap om dicht bij elkaar te kruipen gedurende de nachten. Niet zelden vind je groepjes van tien of meer bij elkaar. Een walhalla voor de fotograaf.

Deze foto 'topdown' gemaakt, dat wil zeggen: recht naar beneden. Dit soort beelden blijven mij intrigeren. Het legt feilloos bloot hoe het land gevormd wordt door water, wind en aarde. Mede door het spel wat het licht deze middag speelde, veranderde de kwelder continu van kleur. Dronefotografie.

Vanmiddag naar een bijzonder gedeelte langs de Westerschelde. Ontspanning en 'even' de drone in de lucht, waren het doel. Al snel kwam er een enorme bui opkomen. Vanuit Zeeuws Vlaanderen naderde het noodweer de Westerschelde. Doordat het boven ons eiland (de Zak) nog helder was, ontstond er een fraai contrast. Licht en donker ontmoette elkaar. Een schouwspel. En mijn 'kleine' drone weerde zich dapper tegen de elementen en legde het spektakel vast.

Wederom de Krabbenkreek. Het blijft mij boeien hoe de elementen (wind, water) een deel van het aardoppervlak kunnen vormen. Hoewel ik vaak topdown (recht naar beneden) fotografeer, heb ik hier wat diepte aan het beeld proberen te geven. Op die manier werd een soort landtong zichtbaar. Dronefotografie.

Zo sluipen we richting de tijd dat er weer meer leven in de natuur komt. Het voorjaar gonst van het leven aan de waterkant. Vele juffers en libellen zoeken hun weg naar het droge. Deze juffer kreeg het voor elkaar om oog in oog met zijn larvenhuidje te staan.

Zelfde libel als mijn vorige upload. Een andere compositie geeft toch weer een heel ander beeld van de libel zelf. Het licht die ochtend, bleef magisch.

Afgelopen jaar maar bitter weinig aan fotografie gedaan. Nu we richting de lente kruipen, gaat het langzaam kriebelen. Maar eens zien wat 2024 brengt.

Een tafereel uit het grote herfstbos. Paddenstoelen en kleuren zijn heel mooi nu. Alles lijkt in harmonie, zo ook deze stoeltjes.

Vanmorgen eindelijk weer eens de natuur in getrokken. Veel Viervlekken op m'n stekkie. Ik blijf het een zeer fraai soort vinden.

Ook de fauna ontwaakt uit een lange periode van stilte, Het leven op de velden en langs de waterkant begint snel te vermenigvuldigen. Gisteren diverse uitsluipende Vuurjuffers waargenomen. De foto toont een juffer die zijn vleugels aan het oppompen is, zodra dit gebeurt is zullen de vleugels uitharden en de juffer is klaar voor een leven boven water.

De natuur staat ongeduldig te trappen, het voorjaar komt eraan. Een van de eerste vlinders die op het toneel verschijnt is het Oranjetipje. Ik vind dit toch wel een van de mooiere soorten van het voorjaar. De foto is in het licht van de opkomende zon gemaakt. In LR het vlindertje iets opgelicht.

Voor het fotograferen van vlinders ga ik altijd vroeg in de morgen de natuur in. Sowieso goed voor lichaam en geest, en het grote voordeel is dat onze gevleugelde vrienden nog in rust zijn. In België trof ik een veld vol met Dambordjes. Een mooi en dankbaar soort om vast te leggen.

Een van eerste libellen die op het podium treedt, is de Vuurjuffer. Vanaf half april (soms zelfs eerder) komt deze mooie juffer uit het water. Ze sluipen dan massaal uit. Doordat de Vuurjuffer een algemeen soort is, kan je ze overal verwachten, ook in je tuin als je een vijver hebt. Deze foto heb ik gemaakt in tegenlicht.

Al jarenlang bezoek ik dezelfde plek voor uitsluipende libellen. Vaak zijn er tientallen in alle soorten en maten te vinden. Soms vind je een bijzonder exemplaar, zoals deze Glassnijder. Hij/zij had een mooi plaatsje uitgezocht. Geen verkeerd plaatsje voor de foto.

Wat jammer dat de winter zich niet meer kenmerkt door echte koude. Voor deze foto moet ik zelfs terug naar 2012! De ochtend was magisch. Het licht, de grondmist, het ijs en de vers gevallen sneeuw maakten het tot een onvergetelijke ervaring.

Hoewel ik zeker van sfeerfoto's hou, heb je soms alleen tijd om een registratiefoto te maken. Maar dat vind ik bij dit soort (Kleine ijsvogelvlinder) niet heel erg. Het soort is redelijk zeldzaam en bijzonder lastig om te fotograferen, het zijn nogal bezige baasjes. Ook vind je ze nauwelijks in rust. Deze morgen was de vlinder mij gezind en stond enkele foto's toe. Ondanks het registrerende karakter van de foto, denk ik dat het leuk om de foto in de database van DDN te plaatsen.

Ik ben nu ongeveer een jaar in het bezit van een drone. Ik heb al veel mooie vluchten mogen maken, en opnieuw inzicht gekregen over de schoonheid van ons landschap. Dit was een vlucht tijdens een mistige morgen in oktober vorig jaar. De mist lag als een deken over het landschap, maar eenmaal met de drone boven de mist maakte mijn hart een sprongetje. Het landschap was totaal veranderd. Deze foto kon ik naast ons huis maken.

Hoewel ik alle jaargetijden mooi vind en er voor alles een tijd is, verlang ik toch weer naar die mooie zomerochtenden. Daar waar de geuren en het licht balsemend kunnen zijn voor de geest. Deze foto heb ik gemaakt op een van mijn favoriete veldjes, deze ligt op de grens met België. De diversiteit van flora en fauna doen mij altijd weer plezieren.