De exclusieve DDN-fotodag met Olympus in het Natuurpark Lelystad nadert met rasse schreden. In onze Rubriek Portfolio laten we je alvast kennis maken met Wildlife-fotograaf Alexander Koenders. Alexander gaat op 30 juni met je mee op pad en laat jou o.a. eens ervaren hoe het is om met een 600mm-lens vanuit de hand te fotograferen!
Hoe ben je begonnen met fotografie?
Fotografie werd voor mij eind jaren 80 van de vorige eeuw (wat klinkt dat oud) een nieuwe hobby. Het werd wat serieuzer toen ik al een geruime tijd aan de duiksport deed en mijn ontmoetingen onderwater wilde vastleggen. Via een vriend raakte ik tijdens een van de vele duikvakanties in Egypte geïnteresseerd in de bovenwaterwereld en kreeg toen pas echt het virus te pakken. Vanaf 2003 ging ik mij pas echt ontwikkelen en met veel vallen en opstaan werd het langzaam beter. In 2005 kreeg ik van Olympus de vraag of ik niet als “Olympus Ambassadeur” verder wilde wat ik natuurlijk met beide handen heb aangepakt en vanaf dat moment werd fotografie een tweede baan.
Waarom speciaal natuurfotografie?
Ik hou van de natuur en vind de natuur waanzinnig belangrijk. Het ontdekken van je eigen plek in die natuur en vooral de eigen kwetsbaarheid maakt dat de natuur in zijn algemeenheid een niet aflatende bron van mooie momenten oplevert en mij helpt om te begrijpen wat onze invloed op die natuur is. Het vastleggen en delen van die momenten en het proberen zichtbaar te maken van het fragiele wat de natuur soms met zich meebrengt, is wat mij betreft een methode om mensen betrokken te krijgen. Betrokken bij onze invloed op het voortbestaan van onszelf als soort.
Wat zijn voor jou de belangrijkste factoren om tot een geslaagde foto te komen?
De definitie “geslaagde foto” is voor iedereen anders. Voor mij persoonlijk is een foto geslaagd als ik daar die eerdergenoemde kwetsbaarheid in kan terugvinden en dat gebeurt niet vaak. Een foto is voor mij ook geslaagd als iemand hem aan de muur wil hebben omdat hij of zij daar iets in herkent wat persoonlijk kan zijn of gewoon omdat ze hem mooi vinden. Of omdat iemand in een foto iets herkent wat de wereld op dat moment voor die persoon even een stukje beter maakt. Een stukje van mijzelf in andermans huis of emotie is toch tof? Geslaagd is een foto ook wanneer een foto de mensen zo aanspreekt dat het direct resulteert in een stukje bewustwording en zo helpt bij een stukje behoud van de kwetsbare natuur.
Wat is jouw mooiste fotomoment ooit?
Een vaak gestelde vraag waar geen echt antwoord op te geven is. Iedere keer als ik denk dat het niet mooier kan komt er wel weer een moment dat nog meer emotie en beleving mee brengt dan het voorgaande. Ik denk dat iedere nieuwe ontdekking van een soort die ik nog niet eerder heb mogen zien mij wel weet te raken. Als ik dan toch een moment moet noemen dat mij nog steeds bij blijft is dat een moment van een inmiddels dierbare vriendin van mij, Suus Sanders die samen met Neil Lucas (BBC timelaps specialist) over het kwetsbare van het leven praten terwijl ze op de rand van een prachtig gebied staan. De inhoud van dat gesprek was pittig en op het moment dat ik een panoramashot van meerdere staande beelden maakte en bij het laatste beeld kwam waar zij precies in stonden raakte een streepje zonlicht hen beiden. Je moet de foto zelf maar eens bekijken, maar zonder de tekst van het gesprek valt een stukje informatie weg die de foto echt veel beter maakt. Zoals muziek de film kan helpen maken.
Waardoor of hoe laat jij je inspireren?
Ik laat mij graag inspireren door wat ik zelf in de natuur tegenkom. Uiteraard beïnvloed door al die honderdduizenden foto’s die ik al gezien heb en die mijn uiteindelijke keuze mede beïnvloeden. Als er een fotograaf is die echt invloed op mij gehad heeft is dat onmiskenbaar Jim Brandenburg. Vooral omdat ik bij hem te gast mocht zijn en hij op zijn onnavolgbare wijze mij heeft leren kijken.
Wat betekende voor jou de ommekeer in je fotografie?
Het moment dat ik ophield om mijn foto’s vooral te laten voldoen aan wat een handjevol zelfverklaarde “ topfotografen” van mijn foto’s vonden. Het doen wat je zelf leuk vindt en niet afhankelijk zijn van inkomsten uit de fotografie bracht dat ik in alle vrijheid mijzelf kon ontwikkelen. Die vrijheid heeft zeker bijgedragen aan de lol die ik nog steeds in de fotografie kan vinden en die ik nooit als belemmerend heb ervaren en mij tevens een positie heeft verschaft waar ik zelf nooit om gevraagd heb maar best trots op ben.
Wat staat er nog hoog genoteerd op de wish-list?
Al die plekken op de wereld bezoeken waar ik nog niet geweest ben en wetende dat ik dat ook nooit zal doen. Te weinig tijd en te veel om te bezoeken. Rust in mijn kop krijgen en mij eens aan een project wagen dat ik ook daadwerkelijk afrond is ook zo’n dingetje. Ik wil te veel in te weinig tijd en die onrust maakt dat ik de mooiste momenten altijd ervaar als ik ze het minst verwacht. Maar uiteindelijk ben ik bijzonder tevreden met wat ik al heb mogen doen en zie alles wat nog komt als een extraatje…. Is dat vreemd?
Geïnspireerd door Alexander? Kom dan ook naar de Deeldenatuur Fotodag die we in samenwerking met Olympus organiseren op 30 juni a.s. in Natuurpark Lelystad. Er zijn nog een paar plaatsen beschikbaar en er zijn geen kosten aan verbonden.
Reacties